خداحافظ منصور نعیمی

خداحافظ و روحت شاد منصور خان نعیمی ، وجودت باعث دلگرمی بود .

گالاتا

سفرنامه هندوستان -India

سفرنامه و عکسهای بیشتر دراینستا و کانال تلگرامیم 

T.ME/ROOHABALOOCHI

@ROOHABALOOCHI

بلیط پروازی که گرفته بودم ، از ایران ایر و پرواز ساعت شش صبح از فرودگاه امام(تهران) به مقصد بمبئی بود. بمبئی یا به گویش هندیها ←مومبای Mumbai بزرگترین و پرجمعیت ترین شهر و بندر هندوستان در ضلع غربی این کشور پهناوره و مرکز تجارت و بندرگاه اقتصادی هندوستان. بعد از یک پرواز چند ساعته ، هواپیما در فرودگاه بین المللی چاتراپاتی شیواجی  chatrapati_shivaji  به زمین نشست.فرودگاهی زیبا با معماری فوقالعاده. مراحل چک پاسپورت و ویزا به سرعت سپری شد و  طبق قرار قبلی در فرودگاه منتظرم بودند و به هتلی که از ایران بوک کرده بودم رفتیم.   

هتل پنج ستاره Holiday in  ، در سفر هیچوقت انتخابم هتلهای پنج ستاره نیست ، چون فارغ از هزینه بالا ، معمولا بغیر از وقت خواب تایم دیگه ای رو در هتل نمیگذرونم که بخوام از هتلهای لوکس و پر امکانات استفاده کنم و همیشه از سایت بوکینگ  booking.com ، هتلهایی با ستاره متوسط که نمره خوبی در تمیزی و اینترنت دارن رو با توجه به موقعیت مکانی مطلوبم انتخاب میکنم. ولی این بار با توجه به شرایطی و تخفیف زیاد در قیمت هتل در اون زمان خاص ، "هالیدی این" رو انتخاب کرده بودم. هتل در فاصله و ضلع شمالی فرودگاه و در منطقهsakinakaقرار داشت. منطقه ای با سکونت قشر متوسط رو به پایین ، هر چند در اکثر شهرهای هندوستان هیچ تقسیم بندی به لحاظ جدابودن مناطق فقیر و اعیان نشین مشاهده نمیشه و گاها در مجاورت حلبی آبادها ، مراکز لوکس تجاری و مسکونی به چشم میاد که باعث تعجبه.

بعد از استقرار در هتل با کرایه پنجاه روپیه (هر روپیه معادل تقریبا پنجاه و پنج تومان) به مرکز Phoenix رفتم. یک مرکز تجاری و تفریحی شیک و بزرگ با فروشگاهای انواع برندهای بین المللی و رستورانهای متعدد و مراکز تفریحی فراوان که میتونه برای خیلیها یه گزینه خوب تفریح و خرید باشه.. موقع سفارش غذا ، اگر سازگاری با طعم تند و تیز غذاهای هندی ندارین ، حتما باید در سفارشتون اشاره داشته باشین به اینکه یا بدون اسپایسی و یا اسپایسی خیلی کم. چون اگر رستوران طبق مدیوم منوی خودش براتون غذا بیاره ، یقینا از شدت تندی غذاها برغم گرسنگی نمیتونید لقمه ای رو بخورین. قیمت غذاها معمولا  با توجه به حجم و کیفیتش و محل خریدش مابین صد تا پانصد روپیه در نوسانه هر چند در جاهای لوکس تر تا هزار و هزارو پانصد روپیه و بیشتر هم در منوها به چشم میاد.

به محض ورود به هر نقطه از هند شما متوجه بی نظمی خاص در عبور و مرور ماشینها و موتورها و موتورهای سه چرخه که ریکشا نام دارند میشین همراه با بوق زدنهای فراوان و بیخود ، که در ابتدا باعث خنده میشه (تصور بفرمایین یک نفر با ظاهری موجه و ماشین مدل بالا در منطقه ای کم تردد دستش رو از روی بوق ور نداره )ولی به مرور شما عادت خواهید کرد و این بوقها در لابلای صداهای دیگه گم خواهند شد.. البته این بوق زدنها و ایجاد سر و صدای تعمدی و عدم نظافت در اماکن ، ریشه فرهنگی و بر مبنای سیاست ماهاتما گاندی رهبر استقلال هند بوده در جهت بیرون راندن  استعمار انگلیس... زیرا به باور و اعتقاد گاندی شاید دم دستی ترین ترفند که از دست هر هندی برمیاد در جهت اینکار، ایجاد سر و صدا و عدم نظافت هست ، دو نکته ای که انگلیسیها به شدت ازش متنفر بودند... با وجود گذر زمان زیاد حتی هنوز در سرشت و خلق و خوی مردم این رفتار وجود داره و کاملا به چشم میاد. 

از قسمت نیمه شمالی بمبئی ، منطقه ای که من مستقر بودم  ، و از طریق پل زیبای Bandra worli  میشه به قسمت جنوبی این شهر رفت .

منطقه کولاباcolaba ، قسمت توریستی و زیبای بمبئی هست با جاذبه های گردشگری فراوان. در این منطقه شکل زندگی مردم و خیابانها کمی با قسمت های مرکزی و شمالی فرق داره ، کمتر آلودگی میبینین و شاید  سر و صداها شدتش کمتر و ریکشاها جای خودشون رو به تاکسیهای تاتا و یا ایسوزو دادن.

در این مسیر شما از طریق Marine drive به ساحل تفریحی چپاتی Chowpatty ، خانه و موزه گاندی ، موزه پرنس ویلز ، فلورا فانتین ، ایستگاه ویکتوریا ، دروازه هند  Gate of india و هتل تاج محل و ده ها مرکز توریستی و گردشگری که در فهرست جهانی یونسکو هستند میرسید.

قدم زدن در بلوار ساحلی                                          Pj Ramchandani marg و خیابانهای اطراف هتل تاج محل و رفتن به سمت ایستگاه ویکتوریا و گردش در منطقه کرافورد مارکت و بازار قدیم بمبئی و دیدار از مسجد جامع قدیم میتونه یک روز فوقالعاده رو براتون در سفر به این شهر رقم بزنه..

در کرافورد و خیابانهای اطرافش  ، بوی ادویه های خالص هندی از چوبهای دارچین و دانه های هل و فلفل سیاه گرفته تا انواع ادویه های تندوری و ماسالا همراه با بوی دلنشین انبه های آلفونسو هر توریست و گردشگری رو مدهوش خودش میکنه. منطقه کولابا جذابیتهای زیادی داره که گشت و گذار در اون نیازمند دو تا سه روز هست.

پونا یا pune شهر نسبتا بزرگی هست در ضلع جنوب شرقی بمبئی و در فاصله صد و هفتاد کیلومتری اون که با تاکسی و قطار میشه به اونجا رفت..جمعیت این شهر نزدیک به چهار میلیون نفره و آب و هوایی به مراتب خنکتر و تمیزتر نسبت به بمبئی داره ، شهری پر درخت  و بواسطه داشتن مراکز آموزشی و دانشگاههای متعدد به عنوان یک شهر دانشگاهی در هند شناخته میشه..

چند روزی که در بمبئی بودم با یک راننده تاکسی آشنا شدم و قرار شد با کرایه سه هزار روپیه سفری به پونا داشته باشم. این  کرایه شامل رفت و برگشت و گردش در شهر پونا میشد ، چیزی که واقعا جای تعجب داشت میزان هزینه ای بود که راننده در طول مسیر متحمل شد.. پول بنزین و عوارضی اتوبانها  خود به تنهایی بیش از هفتاد درصد کرایه ای بود که با هم توافق کرده بودیم.. استهلاک و مسایل دیگه به کنار.. جالبتر اینکه ماشین هم متعلق به یک شرکت توریستی بود و سهم شرکت رو هم قاعدتا باید پرداخت میکرد.. شاید در ایران و هیچ کجای دنیا به این شکل قناعت در سطح درامد به چشم نیاد و مورد های از این قبیل در هند به وفور میشه دید..

از بمبئی که خارج میشین به منطقه جدید گسترش یافته بمبئی میرسین که اسمش رو گذاشتن Navimumbai .. طول مسیر جاده به سمت پونا بسیار سر سبز و زیباست و ویلاهای افراد متمول بمبئی در تپه های سرسبز  مسیر کاملا مشهوده..

بعد از دو ساعت و نیم به پونا رسیدیم.

یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری این شهر قلعه Shaniwar wada  هست که دقیقا در مرکز شهر جای داره.. به محض رسیدن به شهر با وجود اینکه میدونستم این قلعه دقیقا در کدوم منطقه هست ولی از هر کسی که پرسیدیم راه دسترسیش از کدوم مسیره ، نه تنها اینکه مسیر رو نمیدونستن ، حتی خود این بنا و قلعه رو هم نمیشناختن.!

البته شاید برای خودشون این موضوع چندان عجیب نباشه ، کما اینکه برای راننده هم جای تعجب نداشت ،  چون توی هند بواسطه فقر و پایین بودن سطح درآمد و گاها قناعت عجیب و غریبشون ، خیلیها کل زندگیشون خلاصه میشه در محله و خیابون محل زندگی و هیچ اطلاعات خاصی از اماکن دیگه ندارن...

همونجور که از قبل تحقیق کرده بودم پونا شهری بود با باغهای زیاد که به خاطر قرار داشتن در کنار ارتفاعات آب و هوای خوبی داشت.

بعد از دیدن ارگ شانیوار وادا با اطلاعات قبلی به یک معبد خاص فرقه ای که فیل پرست بودند رفتم ، راننده که از قبل پرسیده بود  و میدونست من مسلمان هستم ، این رفتارم باعث تعجبش شد  و چون خودش هم مسلمون بود من رو در این قسمت سفر همراهی نکرد..

همیشه برای ادیان و آیین و مذاهب مختلف احترام قایل بوده و هستم... حتی اگر فرقه ای  باشند که بواسطه پرستش مجسمه سنگی یک فیل ، به آرامش میرسند و دست از خشونت برمیدارند.

در ادامه هم سری  به خیابانها و بازارهای خیابونی و بافت تجاری این شهر زدم ، جایی که میشه هرچند اندک ، اما از نزدیک با فرهنگ و آداب و رسوم منطقه آشنا شد .

بعد از اتمام اقامتم در بمبئی ، از ایرلاین Indigo بلیط رفت و برگشت به قیمت حدودا 4000 روپیه گرفتم برای یک اقامت چند روزه در گوا Goa  طول پرواز یک ساعت و سی دقیقه ست و پرواز از فرودگاه پروازهای داخلی بمبئی..

فرودگاه گوا و منطقه ای که فرودگاه در اون قرار داره به اسم واسکودوگاما نامگذاری شده به این دلیل که این قسمت ازهندوستان مدتها تحت سیطره پرتغالیها بوده و برای اولین بار تجارت ادویه از هندوستان به غرب و اروپا بوسیله این دریانورد پرتغالی صورت گرفته ..  جای جای این ایالت آثار حضور پرتغالیها به چشم میخوره ، از معماری و شهرسازی گرفته تا آداب و رسوم و فرهنگ و حتی مذهب... به خاطر حضور کشیشها و مبلغان دینی پرتغالی از دیرباز ، تعداد زیادی از مردم در این منطقه مسیحی هستند.

محل اقامتم در منطقه Candolim هست که در فاصله سی و پنج کیلومتری فرودگاهه ، منطقه ای در مجاورت تفریحگاه ساحلی و جنگلهای انبوه.. 

Candolim و calangute 

جزو نوار ساحلی در قسمت شمالی گوا هستند که از رونق بیشتری برخورداره نسبت به ساحل جنوبی اون و رستورانها و کلابهای شبانه این قسمتها در بیشتر فصول سال مورد هجوم گردشگرهاست.

مناطق کاندولیم و کالانگوت با شکل و سیاق مناطق روستایی و مملو از هتلها و مهمانسراهاست و  شامل خیابانی به موازات ساحل  هست که غذاخوریها و کلاب ها  هم اکثرا در حاشیه همین خیابون و کوچه های منتهیش قرار داره ..و به وفور در این ناحیه مراکز ماساژ و فروشگاهای مشروبات الکلی  به چشم میاد. 

عصر و شب روزی که به گوا رسیدم رو در همین منطقه موندم و در رستوران ساحلی تریتوس غذای دریایی خوردم. قیمت غذا و کرایه حمل و نقل کمی از بمبئی بالاتره ، ولی باز هم مناسب و گرون نیست.

روز دوم رو اختصاص میدم به رفتن به پانجیم مرکز ایالت گوا  و گوای کهنه. پانجیم شهر کوچک و در عین حال زیبایی هست در کنار رودخانه ماندوی که معماری پرتغالی و ساختمانهای رنگارنگ زیادی در اون به چشم میخوره.. منطقه گوا کهنه یا  Old goa در نزدیکی پانجیم قرار داره ، چندین کلیسا و بنای قدیمی زیبا در این قسمت باعث شده توریستهای زیادی جذب این آثار معماری مذهبی بشن.

کلیسای Bom jesus مهم ترین بنای این منطقه هست که مومیایی زاویر مقدس (کشیش پرتغالی) در این بنا نگهداری میشه ، هم او بود که در سالیان پیش با موعظه های خودش مردم رو به آیین مسیحیت تشویق میکرد..

بعد از گشت و گذار در خیابانهای خلوت و دوست داشتنی پانجیم به اسکله تفریحی شهر در مجاورت رودخانه ماندوی رفتم  mondovi river 

رودخانه ماندوی بسیار پرآب و عریضه و کشتی های تفریحی زیادی بصورت کلابهای رقص و بزن و بکوب  در این رودخانه در حال تردد و مشغول جابجایی گردشگران هستند.

روز بعد رو به سمت Mapusa رفتم ، شهری کوچک در سی کیلومتری ضلع شمالی پانجیم ، شهری پر جنب و جوش و شلوغ که به لحاظ تجاری و کسب و کار از اهمیت زیادی در این ایالت برخورداره.

#سفرهندوستان

#سفرگوا

@roohabaloochi

هندوستان سرشار از رنگ است ، سرشار از خرده فرهنگها و باورهای عجیب و غریب...کشوری بزرگ با جمعیت فراوان با انبوهی از آیین و مذاهب و آداب و رسوم متفاوت.. اکثر مردمانش با وجود فقر حاکم ، بدون تنش و خشونت در کنار هم زندگی میکنند ، در طول سفرتان به این کشور به ندرت شاهد درگیری و دعواهای خیابانی خواهید شد ..شاید هندیها عقده تمامی دعوا و مرافعه های خود را در بالیوود و فیلمهایشان خالی میکنند و از این روست که در زندگی واقعی و  روزانه خودشان انسانهایی آرام و در برابر مشکلات با سر تکان دادنهای افقی ، خیلی ریلکس برخورد میکنند. قناعت فراوان برخی از مردم حیرت آور است و فقیر و غنی به شکل عجیبی بدون تنش در کنار هم زندگی آرامی دارند.. سفر به هند به اینجا تمام نمیشود و برخی از خاطراتم را در ادامه و  در همین کانال منتشر خواهم کرد.

#سفرهندوستان

@roohabaloochi

سفرنامه روح اله بلوچی

Roohollah Baloochi

Rooha Baloochi